De bloeitijd van de luit ligt zo in de 16e en 17e eeuw, waarbij het hoogtepunt rond 1600 moet worden gesitueerd, toen John Dowland het hele Europese continent in tranen bracht met zijn immer populaire Flow My Tears. De moderne gitaar heeft binnen de klassieke altijd moeite gehad om zich aan zijn rol als begeleidingsinstrument te ontworstelen. Gitaristen als de legendarische Andrés Segovia, Julian Bream en John Williams speelden daarom vaak arrangementen naar bijvoorbeeld sonates van Scarlatti of Iberia van Albéniz. Gelukkig heeft de emancipatie van dit instrument ook nieuw repertoire gebracht. Denk bijvoorbeeld aan de prachtige Nocturnal van Britten, bestaande uit een reeks variaties over een melodie van (hoe zou het ook anders) Dowland.