De klassieke dansmuziek van de Arabische wereld. In Nederland vaak aangeduid als buikdansmuziek, een vertaling van het Engelse bellydance wat weer een verbastering is van het Arabische raks beledi (volksdans). In Egypte, het gidsland van deze muziek, gebruikt men de term raks sharki, wat ‘oriëntaalse dans’ betekent. De oorsprong van het genre is vaag. Al in de negentiende eeuw maken westerse bezoekers aan Egypte, Libanon en Turkije melding van de dans. Tegenwoordig is de algemene historische opvatting dat de dans werd geïntroduceerd door zigeuners die oorspronkelijk uit India kwamen. In Egypte mochten lange tijd alleen de Gawazee, een groep Roma-zigeuners, de dans opvoeren. Met de emigratie van grote groepen Grieken, Libanezen en Armeniërs naar de Verenigde Staten in de twintigste eeuw, raakte de dans en bijbehorende muziek ook geïntegreerd in de westerse wereld. De patronen van oriëntaalse dansmuziek zijn geïnspireerd op de ritmes van zigeunermuziek. Een andere kenmerk is, met name in de Turkse variant, het gebruik van vingercimbalen. Nog altijd beïnvloedt oriëntaalse dans de muziek in het Midden-Oosten en ver daarbuiten. Shakira, een Colombiaanse met Libanese wortels, maakte het dansen weer populair met haar video’s en optredens. Tegenwoordig is de oriëntaalse dans één van de meest populaire dansen in Europese dansscholen.